امروز که عاطفه قسمت می کردند با خودم گفتم صبحی می آید که دیگر چشمهای کسی به دست این و آن نباشد

آن روز که مستضعفان زمین پاره های مهربانی تقسیم می کنند

تا ابد که اینطور نمی ماند

پاییز با آوازهای رنگ رنگی اش عجب طعم انتظار را به چشمهای عابران گمشده می چشاند

ماییم و امید و برگریزان عمر و چشم براهی عابری که آمدنش را زمین و آسمان فریاد می زنند

  علی احمدی